‘The Old Devils’, Kingsley Amis

Κανένας άνθρωπος δεν μεγαλώνει χωρίς να κουβαλάει τμήματα από το παρελθόν του επάνω του. Το μέλλον άλλωστε διαμορφώνεται – τις περισσότερες τουλάχιστον φορές – ντετερμινιστικά από τις πράξεις και τις αποφάσεις του παρελθόντος. Στα γηρατειά που το μέλλον είναι από περιορισμένο έως ανύπαρκτο το παρελθόν παίζει τον μεγαλύτερο ρόλο και πολλές φορές επισκιάζει το ίδιο το παρόν με την σημασία του.

Το The Old Devils του Kingsley Amis είναι ένα βιβλίο για μια ομάδα από ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που ζουν στην Ουαλία προσπαθώντας να πιούν όλα της τα αποθέματα από αλκοόλ και που αναταρράσονται στην ήρεμη ζωή τους από την επιστροφή ενός επιτυχημένου φίλου με την φίλη (και ‘πρώην’ για μερικούς) σύζυγό του. Αν και η ιστορία είναι πολύ απλή και η πλκή σχετικά περιορισμένη η δυσκολία στο βιβλίο έγκειται σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και συσχετισμούς χαρακτήρων που σχεδιάζονται πίσω από τους διαλόγους και τα μικρά σκετς που μπορεί να προκαλέσουν ένα εύρος αισθημάτων στον κατάλληλο αναγνώστη: από την θλίψη και την αναπόληση ως την απορία και το απόλυτο γέλιο (η σκηνή με τον ένα από τους υπερήλικους να προσπαθεί να κόψει τα νύχια των ποδιών του στην αυλή νομίζω είναι από τις πιο αστείες που έχω διαβάσει στην αγγλική λογοτεχνία).

Το The Old Devils είναι ένα πολύ ώριμο βιβλίο που δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με το εξ ίσου καλό πρώιμο Lucky Jim. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουνε αρεκετά κοινά στοιχεία στην ‘αγγλική πικρία’ που υπεισέρχεται στην γραφή και των δύο βιβλίων. Σε κάθε περίπτωση αυτή η δεύτερη επαφή μου με τον Kingsley Amis με αφήνει με έναν θαυμασμό για την ενόραση του Amis πάνω στους ανθρώπινους χαρακτήρες καθώς και τον τρόπο που περενιέται αυτό στον αναγνώστη, ακόμη κι αν και τα δύο βιβλία είναι κάθε άλλο από τέλεια.