‘The Collector’, John Fowles

Δεν μπόρεσα ποτέ να γίνω πραγματικός συλλέκτης. Όλες μου οι προσπάθειες στο πολύ μακρινό παρελθόν μου ήταν μάταιες ίσως γιατί ποτέ η έννοια της ‘συλλογής’ δεν ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία μου. Ακόμη και η ‘συλλογή’ μου τον 3000+ βιβλίων είναι απλώς ένα mortal coil μιας ψυχής που ζει μόνιμα στον νου μου και στο υπόλοιπο του χαρακτήρα μου.

Γι’ αυτόν ίσως τον λόγο το The Collector του John Fowles το αντιμετώπισα αρχικά με σχετική αρνητικότητα γι’ αυτό που θα αντίκρυζα στις 300 σελίδες του. Έπεσα όμως πολύ έξω. Το δεύτερο βιβλίο του Fowles μετά το The Magus προσφέρει μια πολύ ωριμότερη γραφή από τον The Magus και δύο χαρακτήρες που λειτουργούν σαν αρχέτυπα κάποιων καταστάσεων και σχέσεων πολύ πέρα από την ωμή και σοκαριστική ιστορία του ίδιου του βιβλίου.

Το The collector δεν είναι ένα βιβλίο μόνο για τον συλλέκτη αλλά – ίσως και ακόμη περισσότερο – είναι ένα βιβλίο για το αντικείμενο της συλλογής και το τεράστιο εύρος των συναισθημάτων που το διατρέχουν. Σ’ αυτό το πλαίσιο η ίδια η έννοια της συλλογής παίρνει δευτερεύον νόημα μπροστά σε όλη την περιγραφή της αλληλεπίδρασης μεταξύ των προσώπων που γίνεται εδώ τόσο πετυχημένα όσο ήταν το παράπονό μου για τον The Magus πως δεν έγινε.

Παρ’ όλα αυτά για τις 300 σελίδες του είναι μεγάλο βιβλίο και πιστεύω πως ίσως να ήταν καλύτερο και πιο έντονο σαν μια μικρότερη ιστορία 150-200 σελίδων. Το bonus στην ανάγνωση του είναι πως αντιλαμβάνεται κανείς το τι προσπάθησε να κάνει ο Fowles στο The Magus. Στον collector το σίγουρο είναι πως η επιτυχία του είναι απόλυτη.

Advertisement

~ από basileios στο 30 Απριλίου, 2007.