D. H. Lawrence

null

Σε μια σκηνή της ταινίας Easy Rider o Jack Nicholson βγάζει το φλασκί του, πίνει μια γουλιά και με την εικόνα της απόλυτης ευχαρίστησης λέει: Here’s the first of the day, fellas! To old D.H. Lawrence.

Έχω ένα ζεστό σημείο της καρδιάς μου για τον D.H. Lawrence. Αν και η λογοτεχνική παραγωγή του είναι ένας μεγάλος αριθμός βιβλίων έχω διαβάσει μόνο τα ‘Rainbow’, ‘Sons and lovers’, ‘Lady Chatterly’s lover’ (με δικιά μου σειρά σπουδαιότητας). Και στα τρία βιβλία τον βρήκα ξεπερασμένο, τον βρήκα παλιομοδίτικο τον βρήκα ψυχωτικό. Βρήκα έναν άνθρωπο που προσπαθεί να σπάσει με κάθε μέσο το λογοτεχνικό και κοινωνικό κατεστημένο αυτοκαταστρέφοντας τον εαυτό του. Καταδικάζωντάς τον σε φτώχια, εγκατάλειψη, απίστευτα ταξίδια, και μια εντελώς στρεβλωμένη υστεροφημία.

Παρ’ όλα αυτά όμως δεν έχω συναντήσει ποτέ στα λογοτεχνικά ταξίδια μου τέτοια συμπάθεια και ενόραση στον χαρακτήρα της ανθρώπινης ψυχής σαν αυτόν του D.H. Lawrence. Μεστοί, γεμάτοι χαρακτήρες και πρόσωπα που η κάθε τους πράξη χτίζει μια ύπαρξη τόσο πραγματική όσο η ίδια η ζωή. Δεν είναι τυχαίο που ο D.H. Lawrence ‘ανακάλυψε’ πρώτος τον γυναικείο οργασμό.

Δεν ξέρω αν θα διαβάσω ποτέ άλλο D.H. Lawrence. Πιστεύω πως όχι. Αλλά σχεδόν κάθε φορά που πίνω ένα burbon θα θυμάμαι την φράση.

To old D.H. Lawrence!

Υ.Γ. Tο κείμενο το είχα γράψει πέρσι μα το θυμήθηκα μια που οι Savage Detectives με έκαναν να ξαναδω το Easy Rider πρίν λίγες μέρες. Πέρσι πίστευα πως δεν θα ξαναδιάβαζα Lawrence. To επόμενο βιβλίο στην λίστα μου είναι το Kangaroo του Lawrence.

Stay tuned…