‘Αλίμονο στις χώρες που χρειάζονται ήρωες…’
Σκεφτόμουν με αφορμή τα 40 χρόνια από την εκτέλεση του Che Guevera πως ενώ η κατεξοχήν μαρξιστική αντίληψη για την ιστορία ως επιστήμη φαίνεται να αγνοεί την έννοια των προσώπων και να στηρίζει την οποιαδήποτε αλλαγή και επανάσταση στην δύναμη της ‘κρίσιμης μάζας του λαού’ είναι εντελώς αντιφατική η θεοποίηση συγκεκριμένων προσώπων – όπως ο Che ή ο Lenin – με σκοπό να περάσουν σαν επαναστατικές αντικαταστάσεις για το ‘όπιο του λαού’.
Μακριά από τον κόσμο των ηρώων του Hollywood τα άτομα και οι μοναχικές πράξεις μπορεί λίγο να επηρεάζουν τον ρου της ιστορίας μα μπορεί να λειτουργούν σαν άτυπα ‘μαγνητικά πεδία’ και σαν υποκατάστατα για έναν κόσμο που ακόμη στηρίζεται στην ελπίδα.
Ficciones 
Απ’όλους τους «ήρωες» πάντως νομίζω ότι ο Τσε συγκινεί ακόμη γιατί υπήρξε ο πιο ανιδιοτελής
annabooklover said this on 10 Οκτωβρίου, 2007 στις 4:12 πμ |
νομιζω η εννοια ‘ηρωας’ εμπεριεχει και την ανιδιοτελεια. Ισως ο Τσε να ήταν από τους λίγους ήρωες που δεν ‘προχωρησε στα σκοτεινα’ μα έγινε δημόσιο είδωλο…
basileios said this on 10 Οκτωβρίου, 2007 στις 6:03 πμ |
Πρώτα ας τό διευρύνουμε λίγο:
1. Ως προς το χρειαζούμενο
Όχι μόνο ήρωες αλλά και «γκουρού», δασκάλους, θεούς…
2. Ως προς τον φορέα της χρείας
Όχι μόνο χώρες, αλλά και έθνη, άνθρωποι, υπάρξεις γενικότερα
Μετά ας τα μπλέξουμε όλα σε πιθανούς συνδυασμούς…
Αποτέλεσμα; Μιά πικρή, κι όμως τόσο αναγκαία, τροφή στη σκέψη:
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα. Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γι’ αυτό κι η πίστη αξίζει τόσο λίγο»
αγάπη – αφοπλισμός – ειρήνη
(και κανένας ήρωας, πατερούλης, γκουρού ή θεός)
Ναπολέων
Ναπολέων Παπαδόπουλος said this on 21 Οκτωβρίου, 2007 στις 2:00 πμ |
Υ.Γ. Το ρολόϊ σου πάει (για την Ελλάδα) 3 ώρες πίσω.
Στην Ισλανδία βρίσκεσαι;
Ν.
Ναπολέων Παπαδόπουλος said this on 21 Οκτωβρίου, 2007 στις 2:04 πμ |
οχι στην Τρισταν ντα Κουνα…
basileios said this on 21 Οκτωβρίου, 2007 στις 7:22 πμ |
κάτι δε μου πήγαινε κι εμένα καλά με όλες αυτές τις προσωποκεντρικές εκδοχές της ιστορίας. αναζητούσα ήρωες κι έπεσα πάνω στο ποστ σου. για χαρά
the editor said this on 3 Νοεμβρίου, 2007 στις 8:09 μμ |
[…] ‘Αλίμονο στίς χώρες που χρειάζονται ήρωες’ γράφει ο Μπέρτολ Μπρέχτ κι η φράση αυτή εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την μαρξιστική άποψη για την ιστορία, που δεν στηρίζεται σε πρόσωπα και ‘ήρωες’ μα στην συλλογική δύναμη της ‘κρίσιμης μάζας’ του λαού. Στο πλαίσιο αυτό οι ‘ληστές’ σαν πρόσωπα κοινωνικής αναταραχής – και εκτός του χαρακτηρα της καθαρά παράνομης δραστηριότητας – εμφανίζονται σαν στοιχεία που φαίνονται να αντιβαίνουν αυτόν τον κανόνα της απουσίας των προσώπων. Ή μηπως όχι; […]
‘Bandits’, Eric Hobsbawm « Ficciones said this on 28 Φεβρουαρίου, 2011 στις 10:13 πμ |