‘Cloud Atlas’, David Mitchell
Στην υποθετική περίπτωση που βρίσκω τον εαυτό μου σαν καθηγητή δημιουργικής ανάγνωσης (πάντα είχα την απορία γιατί πρέπει να διδάσκεται η ‘δημιουργική γραφή’ και όχι η ‘δημιουργική ανάγνωση’) ή συγκριτικής λογοτεχνίας ή οτιδήποτε το συγκεκριμένο βιβλίο θα μπορούσε για μένα να αποτελέσει μέρος ενός πειράματος.
Συγκεκριμένα θα χώριζα τους μαθητές μου σε δύο ‘τμήματα’, θα έσκιζα το Cloud Atlas ακριβώς στην μέση, και θα έδινα στο ένα τμήμα το μπροστινό κομμάτι και στο άλλο το πίσω, και θα ανάμενα για να συγκρίνουν τα δύο τμήματα ανεξάρτητα τις απόψεις τους. Σκοπός του πειράματος θα ήταν να μπορέσω να διακρίνω με την ενέργεια αυτήν τον τρόπο με τον οποίο αντιδρά ένας αναγνώστης στο κλειστό τέλος μιας ιστορίας – χωρίς να του δίνονται πολλά περιθώρια από ένα σημείο και μετά – και από την άλλη το κατά πόσο μια εντελώς ανοιχτή ιστορία μπορεί να είναι ‘καλογραμμένη’.
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως αυτό μπορεί να γίνει για οποιοδήποτε βιβλίο επιλέγωντας ένα κεφάλαιο κάπου στο μέσο με ένα cliffhanger. Η δομή ρώσσικης κούκλας όμως που έχει το Cloud Atlas κάνει την κατάσταση εξαιρετικά εύπλαστη στον τρόπο της ανάγνωσης και είναι ιδανικό για να εξετάσει κανείς αυτήν την περίπτωση. Μάλιστα το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί τελικά με πάρα πολλούς τρόπους χωρίς καν να διαταραχθεί η συνολική πλοκή και νομίζω πως είναι μια παράλειψη του συγγραφέα (ή του εκδότη) που δεν αναφέρει έστω και αναφορικά κάποιους από τους τρόπους στην αρχή του βιβλίου (και υπό αυτή την έννοια το Cloud Atlas μου θύμισε το Hopscotch του Cortazar).
Για εντέλώς προσωπικούς λόγους ΄θα ήθελα να πετούσα εντελώς το δεύτερο μισό του βιβλίου, να άφηνα όλες τις ιστορίες ξεκρέμαστες, και να μην χρειαζόμουν να εξηγήσω το τέλος τους σε κανέναν (είτε σαν συγγραφέας είτε σαν αναγνώστης), παρόλο που αυτό θα σήμαινε πως το βιβλιο θα έχανε την ιδιαιτερότητα της μορφής του.
Αυτό ήταν το δεύτερο βιβλίο του David Mitchell που διάβασα και τελικά αναδεικνύεται πως είναι κι αυτός ένα χαμαιλέοντας στην γραφλη του που μπορεί να συμπεριλάβει πολλά είδη γραφής κάτω από τους τίτλους των βιβλίων του. Μπορεί το ghostwritten να μου άρεσε (πολύ) περισσότερο από το Cloud Atlas μα δεν νομίζω πως αυτό οφείλεται σε ψεγάδια του βιβλίου (που υπήρχαν στο ghostwritten) μα σε εντελώς προσωπική άποψη. Απο κει και πέρα είναι σίγουρα ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο, ίσως στα κορυφαία που γράφτηκαν από Ευρωπαίο συγγραφέα τα τελευταία 20 χρόνια.
Ficciones 
Στενοχωριέμαι πραγματικά όταν σε παρόμοιες περιπτώσεις προκύπτει αναφορά μόνο στον Cortazar και το Hopscotch, και όχι στον Milorad Pavic, του οποίου σχεδόν όλα τα βιβλία (και όχι μόνο Το Λεξικό των Χαζάρων) έχουν την εν λόγω ιδιότητα (ετοιμάζομαι να στείλω ένα μήνυμα περί του ίδιου θέματος στον Αχιλλέα Κυριακίδη).
😦
ctsats said this on 5 Φεβρουαρίου, 2009 στις 11:12 πμ |
συντροφε και συναγωνιστη παλι σε εξοδα θα με βάλεις… παω για παραγγελία από άμαζον…
basileios said this on 5 Φεβρουαρίου, 2009 στις 12:08 μμ |
Try it in Greek, mate! Πολύ καλή δουλειά, άσε που περιλαμβάνει και ελληνικό άρωμα («διαδραματίζεται» στα βαλκάνια σε μεγάλο βαθμό). Πραγματικά, πιστεύω (αισθάνομαι είναι μάλλον η καταλληλότερη λέξη) ότι θα «χάνει» στην αγγλική ματάφραση…
ΥΓ Αν δε σε βάλουν σε έξοδα οι φίλοι σου, ποιοι θα σε βάλουν;;; Ε; 🙂
ctsats said this on 5 Φεβρουαρίου, 2009 στις 2:04 μμ |
λες στα ελληνικα ε; να δουμε να δουμε…
να σου πω, εχω ενα κενό από αλκοολ στον εγκέφαλο κάπου. καιρός να κανονίσουμε κατι.
basileios said this on 5 Φεβρουαρίου, 2009 στις 7:09 μμ |
Βρήκα αυτό το blog όταν γύρω στον Οκτώβριο έβαλα στο γούγλη τον David Mitchell και πέτυχα το σχόλιο για το Ghostwritten. Τότε είχα μόλις διαβάσει το Cloud Atlas (το είχα βρει στο άσχετο στο amazon δεν τον ήξερα τον Mitchell καθόλου) και είχα κατενθουσιαστεί! Έκτοτε διάβασα και το Black Swan Green, που μου άρεσε. Τελοσπάντων, ήθελα να πω ότι έχω βάλει το blog στα bookmark και σκοπεύω να βάλω κι άλλα βιβλία που παρουσιάζονται εδώ στην to read-list.Καλές αναγνώσεις!
ΥΓ. Συμπτωματικά, στην ίδια παραγγελία ήταν κι η Τσακισμένη Ακτή (που με παίδεψε κάπως στα αγγλικά – ή μάλλον στα αυστραλέζικα.
mafalda said this on 18 Μαρτίου, 2009 στις 11:35 μμ |
το black swan green κάθεται στην βιβλιοθήκη μου και περιμένει την σειρά του! Μάλλον ως το καλοκαίρι θα το έχω διαβάσει (είναι μεγάλη η λίστα μου).
Επίσης καλές αναγνώσεις!
basileios said this on 19 Μαρτίου, 2009 στις 12:22 πμ |
[…] το Black Swan Green κατώτερο σαν βιβλίο σε σχέση και με το Cloud Atlas και με το Ghostwritten (που εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο […]
‘Black Swan Green’, David Mitchell « Ficciones said this on 20 Αυγούστου, 2009 στις 8:27 πμ |