Inherent Vice

Ένα νέο βιβλίο από τον Thomas Pynchon είναι γιά μένα τμήμα μιας τελετουργίας ανάγνωσης που λίγο-πολύ με αποκόβει από τον υπόλοιπο κόσμο. Η λατρεία της ανάγνωσης των κειμένων του είναι αρκετή να με κάνει εντελώς αντικοινωνικό – περισσότερο από όσο συνήθως εννοώ. Η κάθε λέξη και κάθε φράση που διαβάζω για πρώτη φορά από ένα βιβλίο του αντιμετωπίζεται σαν να είμαι ο Μωυσής που για πρώη φορά διαβάζει τις δέκα εντολές…

Είχα την χαρά στην ζωή μου να διαβάσω δύο βιβλία του την στιγμή που εκδόθηκαν – το Mason & Dixon και το Against the Day – και χθες ξεκίνησα το Inherent Vice. Αν και έχω πολύ γλυκά αισθήματα για το Mason & Dixon νομίζω πως μου λείπει η αίσθηση της ΄πρώτης ανάγνωσής του, μια που ποτέ δεν κράτησα σημειώσεις γι’ αυτό. Για το Against the Day πριν τρία χρόνια το blog που κρατούσα στο http://againsttheday.wordpress.com ίσως ήταν από τους σημαντικότερους παράγοντες που με βοήθησαν στην – κατ’ εμέ – κατανόηση ενός δύσκολου βιβλίου.

Τo Inherent Vice είναι κατά γενική ομολογία ένα σχετικά ελαφρύ βιβλίο – που συγκρίνεται από κριτικούς με το Vineland ή το Crying of Lot 49 (αν και έχω σοβαρές αιτίες να αμφιβάλω για την ελαφρύτητα αυτών των βιβλίων). Παρ’ όλη την ελαφρύτητα όμως αποφάσισα να κάνω το ίδιο με το Against the Day και ακόμη και να το επεκτείνω λίγο:

Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης τις επόμενες εβδομάδες θα λειτουργεί σε έντονο ρυθμό το blog Inherent Vice στην διεύθυνση:

http://inherentvice.wordpress.com

αλλά ανά πάσα στιγμή θα ‘τουιτάρω’ τις μικρο-σκέψεις μου στο twitter στην διεύθυνση:

http://twitter.com/viceinherent

Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Advertisement

~ από basileios στο 21 Αυγούστου, 2009.