‘The Algebraist’, Iain M. Banks

Για πολλές από τις παλιές μητροπόλεις του κόσμου υπάρχει ένας θρύλος και μια θεωρία συνωμοσίας που αφορά έναν υπόγειο κόσμο από τούνελ κρυμμένο κάτω από την πόλη. Ίσως απο όλες τις θεωρίες συνωμοσίας μάλιστα, να έχει μεγαλύτερη στήριξη στην πραγματικότητα και να σχετίζεται με την εποχή που δημιουργήθηκε για την κάθε πόλη το αποχετευτικό της σύστημα σε ένα σύνολο δαιδαλωδών καναλιών που θα επέτρεπαν σε προνομιούχους να το χρησιμοποιούν για δικούς τους ‘υπόγειους’ σκοπούς. Άλλωστε τα βιβλία που χρησιμοποιούν αυτό το τέχνασμα της χρήσης αυτών των μυστικών τούνελ δεν είναι και λίγα (ξεκινώντας από τον Βίκτωρα Ουγκώ και φτάνωντας ως τον Νταν Μπράουν…).

Το The Algebraist είναι η μεταφορά του κλασικού αυτού τεχνάσματος στον κόσμο του διαστήματος. Έχει φτάσει το 4034 οι ανθρωποι βρίσκονται σκορπισμένοι στο διάστημα, σαν μια από τις δεκάδες εξωγήινες φυλές, και στο πλαίσιο μιας επικείμενης τεράστιας γαλαξιακής σύρραξης ένας άνθρωπος αναλαμβάνει να ανακαλύψει το δίκτυο διαγαλαξιακών πυλών που κατασκεύασε το γένος των Dwellers πριν εκατομμύρια χρόνια σαν τρόπο μετακίνησης από σύστημα σε σύτημα και που βρίσκεται πια κρυμμένο στο επίπεδο του θρύλου και στο όριο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας…

Σκεφτόμουν καθώς ξεκίνησα το βιβλίο πως η περιγραφή των οικογενειακών σχέσεων του ήρωα-ανθρώπου μου θύμισε πάρα πολύ βικτωριανό μυθιστόρημα. Όμως ίσως αυτή μου η σκέψη να ήταν απλώς αποτέλεσμα του ότι είχα πολλά χρόνια (πάνω από 10) να διαβάσω ‘κλασική’ επιστημονική φαντασία. Πιστεύω τελίκά πως η επιστημονική φαντασία έχει ένα μεγάλο κοινό με το βικτωριανό μυθιστόρημα στο ότι και στις δύπο περιπτώσεις οι συγγραφείς είναι/ήταν αναγκασμένοι να στήσουν λεπτομερείς περιγραφές των πιο ‘κοινών’ πραγμάτων μόνο και μόνο γιατί ο αναγνώστης δεν είναι εξοικιωμένος με την μορφή του κόσμου που περιγράφεται μέσα απο το βιβλίο. Η έμφαση σε αυτού του είδους την περιγραφή είναι που ίσως τελικά να αφήνει κενά στους χαρακτληρες και τις διαπροσωπικές σχέσεις στα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και ουσιαστικά είναι υπεύθυνη για την δημιουργία τριλογιών και τετραλογιών στο πλαίσιο του κόσμου που έχει περιγραφεί στο πρώτο βιβλίο.

Ο κόσμος του Algebraist είναι δομημένος με έναν εξαιρετικά συμπαγή τρόπο. Ο Banks άλλωστε είναι ‘μανούλα’ σε αυτή την κατασκευή ύστερα και από την σειρά των Culture Novels που έχει γράψει. Παρόλα τα κενά του βιβλίου πιστεύω πως είναι η αρχή για κάτι πολύ μεγαλύτερο που έχει στο μυαλό του, για μια συνέχεια που ελπίζω να καλύψει όλα όσα έμειναν με τον Algebraist ακάλυπτα…