‘Μεσα σ’ Ένα Κορίτσι σαν και Εσένα’, Άντζελα Δημητρακάκη

Οι ‘μόνιμοι’ αναγνώστες του μπλογκ θα πρόσεξαν ήδη από τον τίτλο κάτι περίεργο: Θα γράψω σήμερα για ένα ελληνικό βιβλίο, πράγμα σπανιότατο. Κι αυτή η σπανιότητα οφείλεται – όπως έχω γράψει και στο παρελθόν – όχι στο ότι δεν διαβάζω ελληνικά βιβλία – σίγουρα διαβάζω πολύ λιγότερα από τα αγγλικά – μα γιατί σπάνια νιώθω την ανάγκη να ασχοληθώ μαζί τους περισσότερο. Όμως το εντελώς αντίθετο συνέβη εδώ με το ‘Μέσα σ’ ένα κορίτσι σαν και σένα’ της Άντζελας Δημητρακάκη.

Αν και αυτό τελικά φαντάζει λίγο περίεργο, μόνο και μόνο γιατί δεν θα μπορούσα να πω ότι συνέλαβα το οτιδήποτε κοινό στην δικιά μου σκέψη και ψυχή που να ταιριάζει με τον χαρακτήρα της ηρωίδας ή με τα γεγονότα που εκτυλίσσονται μέσα στο βιβλίο. Αλλά τελικά ακριβώς αυτή η διαπίστωση της διαφοράς στην σκέψη είναι τελικά αυτή που κάνει την άποψή μου γι΄ αυτό καθώς και τον θαυμασμό μου για την Δημητρακάκη πιο ουσιαστικούς, ξεπερνώντας ένα εμπόδιο που θεωρώ πως δύσκολα ξεπερνιέται από έναν ‘ερασιτεχνη αναγνώστη΄σαν και μένα.

Το βιβλίο, αν και λειτουργεί σε πάρα πολλά επίπεδα, το καθένα από τα οποία χρειάζεται σκέψη και προσοχή για μένα στήθηκε στον νου μου σαν μια επέκταση του ‘Λέπτομέρειες για το Τέλος του Κόσμου’ του Αρανίτση στην ζωή της Αθήνας του 2006 πλέον. Από την άλλη μπορεί οι χαρακτήρες του βιβλίου να μην περιγράφονται με βικτωριανό τρόπο, όμως ειναι εντυπωσιακό το πως στηρίζονται στα ‘κενά’ τους και στην σκέψη του αναγνώστη για να υλοποιηθούν, λίγο όπως η ανθρώπινη μνήμη λειτουργεί κάθε φορά σαν μια αφήγηση που δημιουργεί τα κενά της από την αρχή.

Σκεφτόμουν πρόσφατα πως, με τον τρόπο που εκτελείται, η ελληνική βιβλιο-δημιουργία είναι λίγο σαν την Eurovision: Στέλνουμε – υποτίθεται – ότι καλύτερο έχουμε και με πολύ effort καταλήγουμε σε μια θέση 7η, 8η ή και παρακάτω δείχνοντας πως ό,τι εμείς ως Έλληνες θεωρούμε καλό δεν είναι απαραίτητο πως μπορεί και οι ξένοι θα θεωρούν τοπ – και αυτό επειδή λειτουργεί και σε άλλους τομείς εκτός του τραγουδιού και του βιβλίου ας είναι ένα μάθημα για την περίοδο κρίσης που διανύουμε. Ας μου συγχωρεθεί η παρομοίωση αλλά για μένα η Άντζελα Δημητρακάκη φαίνεται να είναι το ισοδύναμο της Παπαρίζου. και σίγουρα το ‘Μέσα σε ένα κορίτσι σαν και σένα’ ένα από τα καλύτερα βιβλία που διάβασα τελευταία.

~ από basileios στο Μαΐου 19, 2010.