‘Middlesex’, Jeffrey Eugenides

Έχω παρατηρήσει σε πολλούς ελληνοαμερικάνους (δεύτερης κυρίως γενιάς) το εξής παράδοξο: όταν βρίσκονται στην αμερική να συμπεριφέρονται σαν Έλληνες και όταν βρίσκονται στην Ελλάδα να συμπεριφέρονται σαν αμερικανοί. Αυτό το περίεργο υβρίδιο που έχει δημιουργηθεί είναι αποτέλεσμα του ‘ένδοξου ελληνικού παρελθόντος’ που δύσκολα μπορούν να απαρνηθούν ακόμη και μέσα σε ένα κονφομιστικό πλαίσιο όσο είναι αυτό των ΗΠΑ, αλλά και αποτέλεσμα της καθαρά αμερικανικής νοοτροπίας που έχει περάσει φυσικά στην καθημερινότητά τους και που δυστυχώς γι’ αυτούς εμφανίζεται μονάχα σαν βρίσκονται μακριά απ’ αυτήν.

Αυτή η σύγχυση πολτιτιστικής ταυτότητας που σε κάποια τμήματα μοιάζει αρκετά με την σύγχυση σεξουαλικής ταυτότητας είναι κατά βάθος και κατ΄αλληγορία τμήμα του Middlesex του Jeffrey Eugenides στο πρόσωπο του/της ερμαφρόδιτου ελληνοαμερικανου ήρωα (τρίτης γενιάς) που αναπτύσσεται στο βιβλίο αντιπροσωπεύοντας έτσι όλη την προσπάθεια ανακάλυψης ταυτότητας που είναι διατεθειμένος να περάσει ένας κατ’ ανάγκην οικονομικός μετανάστης για να φτάσει να είναι ΟΚ με τον εαυτό του και τους γύρω τους.

Το ίδιο το βιβλίο είναι ένα μείγμα – που φορές φορές δεν δένει σωστά – που περιλαμβάνει στοιχία τόσο από αυτό που θα ονομαζόταν the great american novel όσο και από κάτι που θα μπορούσε να συγκριθεί με το my big fat greek wedding. Το παρελθόν – ‘η ιστορία’ – είναι ο παράγοντας που δεν επιτρέπει σε κανέναν απ΄ τους ήρωες να ζήσουν μες στο παρόν τους και μόνο η τελική φυγή τους απ’ αυτό οδηγεί τελικά σε μια (παροδική;) λύτρωση.

Υπάρχουν βέβαια αρκετοί τρόποι για να διαβαστεί το Middlesex όμως ίσως η πιο ουσιαστική για μένα είναι αυτή που εκφράζει ένα από τα πολλά πρόσωπα της αμερικής που συχνά αμελούνται μπροστά στα εξωτερικά στερεότυπα με τα οποία χαρακτηρίζεται ο τυπικός αμερικάνος.