‘The Symmetry Teacher’, Andrei Bitov
Την προηγούμενη φορά που έγραψα για τον Andrei Bitov είχα μόνο καλά λόγια να πω για την λογοτεχνική του ευφυία και για το εξαιρετικά μετρημένο και αριστουργηματικό Pushkin House. Στο πρόσωπό του είδα έναν συγγραφέα που δεν παρασύρρεται από τα μεταμοντερνα τερτίπια και που κρατάει μια ισορροπία που λίγοι μπορούν να κρατήσουν και που δε θυσιάζει το καλό γράψιμο για χάρη αυτών των παιχνιδιών. (Και στην πορεία της σκέψης μου έθαψα και λίγο όλους αυτούς που το κάνουν…).
Βιάστηκα να μιλήσω…
Δυστυχώς το The Symmetry Teacher του Bitov πέφτει ακριβώς στα σφάλματα που αφορούν στο μεταμοντέρνο μυθιστόρημα στο χειρότερό του… Μια μέτρια γραφή, ένα συνονθύλεμα ιστοριών που όχι μόνο δεν δένουν καλά αλλά που μέτριος φοιτητής ‘δημιουργικής γραφής’ θα μπορούσε να είχε γράψει και από πάνω ένα καπέλωμα ‘μετα’ που δεν είχε καμιά ουσιαστική σημασία εκτός από το να λειτουργεί ως τέχνασμα.
Ακόμη και μεγάλοι συγγραφείς πέφτουν στην παγίδα από ότι φαίνεται… *βαθυς αναστεναγμός*
