‘Lincoln in the Bardo’, George Saunders

Υπάρχουν δυο λόγοι για τους οποίους τελειώνω ένα βιβλίο γρήγορα αυτή την εποχή. Ή πρόκειται για βιβλίο που λατρεύω και δε μπορώ να τ’ αφήσω απ΄τα χέρια μου ή πρόκειται για βιβλίο που δε μ’ αρέσει καθόλου, που θέλω να το τελειώσω γρήγορα για να πάω σε κάτι καλύτερο και που απλά διαβάζω γρήγορα (αλλά όχι διαγώνια) γιατί απλά δεν έχει τίποτε να μου πεί. Κάποια στιγμή, όταν μεγαλώσω, όταν ωριμάσω σανα ανγνώστης θα μάθω και να σταματάω να διαβάζω τα βιβλία που δε μ’ αρέσουν χωρίς να τα χω τελειώσει.

Δυστυχώς το Lincoln in the Bardo το τέλειωσα μέσα σε 2-3 μέρες για τον δεύτερο λόγο. Μπορεί το βιβλίο με το περίεργο τιυ στυλ να με ξένισε λίγο στην αρχή και να περίμενα σιγά σιγά ή να αλλάξει αυτό ή να αλλάξω εγώ την στάση μου προς το περίεργο στυλ του, όμως καθώς έμπαινα περισσότερο μέσα στο πλαίσιό του ένιωθα πως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια απόλυτη αποτυχία.

Ένα στόρι το οποίο θα άξιζε να γίνει ένα καλό διήγημα διογκώθηκε σε μέγεθος μυθιστορήματος και κατέληξε σε ένα ανάξιο λόγου κείμενο για το οποίο όσα καλά λόγια τύχει να διαβάσω σε άλλες κριτικές απλά θα αναφωνήσω ‘What planet are you on??’. Και ο ίδιος ο Saunders ‘What on Earth what were you thinking mate?’.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μάθημα προς αποφυγή, για το πως παίρνεις κάτι που έχει δυναμική και το καταστρέφεις. Τι κρίμα για τον Saunders!