‘Ιούδας Ι’, Τζούλιαν Γκάουφ

Είναι σχεδόν αδύνατο να δεις το ιρλανδικό έθνος χωρίς να θέλεις να το διακωμωδήσεις. Ο περίεργος συνδυασμός συντηρητισμού και ελευθερίας, φονταμενταλισμού και ζαμανφουτισμού, κουλτούρας μα και αμάθειας στο υπόβαθρο της χώρας με το πιο ήπιο κλίμα στον κόσμο στήνει την τέλεια σκηνή για ένα reality show κωμωδίας που δύσκολα συναγωνίζεται άλλη χώρα (αν και η Ιταλία φτάνει κοντά μερικές φορές). Για όσους γνωρίζουν την Ιρλανδία και τους Ιρλανδούς από κοντά, τα επεισόδια του Father Ted δεν είναι δημιουργήματα φαντασίας, είναι η ίδια η πραγματικότητα μετατοπισμένη – ελαφρά – προς την υπερβολή.

Ο ‘Ιούδας Ι’ είναι η συνέχεια αυτής της σάτιρας που εκφράζεται με όλα τα στερεότυπα που ορίζουν την ιρλανδική ‘ψυχή’ στον μέγιστο βαθμό. Το αποτέλεσμα είναι ένα διήγημα/μυθιστόρημα που παρόλη την συνεχόμενη παρουσία του γελοίου σε κάθε σελίδα του θα πρέπει να το πάρει κανείς πολύ πιο σοβαρά από ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Παρόλο που το οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης αναφέρει τους Monty Python μόνο σαν αναφορά για το ανατρεπτικό σατιρικό χιούμορ του Ιούδα Ι εύκολα μπορεί κανείς να βρεί επιρροές από τον Douglas Adams και τον Terry Pratchett αλλά και κρυφές και φανερές αναφορές σε πολλούς ιρλανδούς συγγραφείς και ποιητές (με ποιό έντονες μάλλον στον Yates και τον Joyce).

Ίσως το πιο σημαντικό σε αυτήν την ελληνική έκδοση που διάβασα είναι η μετάφραση η οποία ήταν ε-ξ-α-ι-ρ-ε-τ-ι-κ-η (όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι σπάνια θε έλεγα κάτι τέτοιο). Ο μεταφραστής Γιώργος Μπέτσος έχει αποδόσει τόσο καλά το κείμενο ώστε στην πορεία της ανάγνωσης ένιωθα να το διαβάζω στην αρχική αγγλική του γλώσσα και να μην χάνω ούτε ένα από τα puns που σκόπευε ο συγγραφέας.

Εις αναμονή του Ιούδα 2 και 3 (τα οποία ως πριν λίγο καιρό ήταν αφημένα δωρεάν στο διαδίκτυο μα μάλλον έκλεισαν τώρα λόγω της έκδοσής τους).

~ από basileios στο 1 Σεπτεμβρίου, 2008.