‘Black Swan Green’, David Mitchell
Όταν σκέφτομαι την δεκαετία του 80 έρχονται στο νου με σειρά προτεραιότητας τα παρακάτω: α) υπερτιμημένα τραγούδια (ξέρω πως αυτό σηκώνει συχνά θύελλες αντιδράσεων, μα η δεκαετία του 80 ήταν η πιο φτωχή μουσικά δεκαετία των τελευταίων 60 ετών) β) ηλεκτρονικά παιχνίδια με ‘τετράγωνα’ γραφικά, γ) σχολικά χρόνια γεμάτα με βαρβαρότητα που έπρεπε να την ξεπεράσω με έξυπνους τρόπους δ) έρωτες, όσο δυνατοί όσο και χαμένοι.
Στο Black Swan Green παρελαύνουν όλα τα παραπάνω σε σωστές αναλογίες για να κάνουν το βιβλίο εντελώς ξεχωριστό για μένα ή και γενικότερα για ανθρώπους της ηλικίας μου. Όμως παρόλο που για μια άλλη φορά η γραφή του είναι εντελώς ξεχωριστή, μια που χρησιμοποιεί με εντελώς φυσικό τρόπο την τοπική αργκώ μα και τους ιδιωμαtισμούς της εποχής, θεώρώ το Black Swan Green κατώτερο σαν βιβλίο σε σχέση και με το Cloud Atlas και με το Ghostwritten (που εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου).
Ο David Mitchell τυχαίνει να έχει την ίδια ακριβώς ηλικία με εμένα. Δεν ξέρω κατά πόσο το Black Swan Green είναι αυτοβιογραφικό, και η αλήθεια είναι πως δεν με ενδιαφέρει αν είναι, αλλά έχει σημασία πως η αναγνωσή του με οδήγησε σε ένα ταξίδι στο δικό μου παρελθόν, από το οποίο έχω πλέον λυτρωθεί εντελώς. Έχω την εντύπωση πως ο David Mitchell προσπάθησε να λυτρωθεί από το δικό του γράφωντας το Black Swan Green. Μόνο ο ίδιος το ξέρει αν πέτυχε ή όχι.
Δεν ξέρω τ΄άλλα του βιβλία, αλλά το συγκεκριμένο είναι συμπαθητικό. ευχάριστο και πικρό όσο πρέπει. Συστήνεις το ghostwritten;
ioudas said this on 20 Αυγούστου, 2009 στις 10:25 πμ |
ναι, προτείνω το ghostwritten χωρίς δισταγμό
basileios said this on 20 Αυγούστου, 2009 στις 10:20 μμ |
υπερτιμημένα; απλώς; τα μαύρα τους τα χάλια είχανε (με εξαίρεση το μέταλ και το ποστ πανκ – άντε και το αμερικάνικο ολτέρνατιβ). Καλός ο Μίτσελ, πολύ καλός. Αν η βουτιά στα 80ς σε δροσίζει θα πρότεινα Τζόναθαν Κόου («What a carve up!») και του Χόλλινγκχερστ («The line of Beauty») – αν και το τελευταίο με νύσταξε κάπως.
catrame said this on 20 Αυγούστου, 2009 στις 10:39 πμ |
ε δεν ο περιμενα πως θα εβρισκα συμπαραστατη στην ‘υπερτιμηση’ 😉
θενκς για το τιπ, αλλα ειπαμε τα ειτις ειναι δεκαετία που προτιμώ να ξεχασω 🙂
basileios said this on 20 Αυγούστου, 2009 στις 10:21 μμ |
Την προηγούμενη εβδομάδα διαβάσαμε τον «Μαύρο Κύκνο» στη Λέσχη Ανάγνωσης του ΜΕΛΟΜΑ:
http://mel8ma.blogspot.com/
Άκρως ενδιαφέρουσα ήταν η ενεργή συμμετοχή της Νεφέλης (12 ετών) η οποία είχε επιλέξει το βιβλίο, ενώ συντόνισε και τη συζήτηση, αλλά και έγραψε το κείμενο του αντίστοιχου post. Μας απασχόλησε πολύ το αν ο Μ.Κ. είναι εφηβική λογοτεχνία, αν απευθύνεται σε εφήβους, αν είναι διδακτικό κείμενο, αν είναι «στρογγυλεμένο» κλπ κλπ κλπ.
Μαίρη said this on 9 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:18 μμ |
οχι, δεν είναι εφηβική λογοτεχνία (ό,τι κι αν σημαίνει) και γι αυτό εί΄μαι κάθετος. Θα έτεινα να έλεγα πως είναι ένα προσωπικό βιβλίο δικής του κάθαρσης. Από κει και πέρα όμως επειδή είναι γίγας συγγραφέας και χαμαιλέων τόσο γραφής όσο και ιδεών οι προεκτάσεις αυτού είναι πολλές και διαφορετικές (και πάντα εξαρτώνται και από τον αναγνώστη).
basileios said this on 9 Οκτωβρίου, 2009 στις 2:23 μμ |